Een kind is een volwaardig persoon, niet alleen een toekomstige volwassene
Francoise Dolto
‘Dat leg ik je later nog wel eens uit’
‘Dat begrijp je wel als je groot bent’
Waarom zou ‘later’ niet soms gewoon al ‘nu’ zijn?
Zouden we niet gewoon van begins af aan al vaker mét kinderen kunnen communiceren, praten, naar ze leren luisteren en ze zo respecteren als volwaardig persoon?
Natuurlijk kun je je aanpassen aan de leeftijd van je kind en hoef je niet alle details te bespreken. Zolang je maar zo dicht mogelijk bij de waarheid blijft. -Zo voorkom je verwarring bij het kind (gevoel wat niet klopt met wat er gezegd wordt) en leer je je kind de dingen in de wereld om hen heen te helpen plaatsen.-
Het kan hem al in kleine dingen zitten, zoals:
> Bij kleine kinderen vertellen wat je gaat doen – bijvoorbeeld oppakken van je kind, luier verschonen of flesje geven.
> Even aangeven als je even de kamer uitgaat of weggaat (en aangeven dat je terugkomt) of als je even vanuit een activiteit met je kind iets anders gaat doen.
> Praten mét je kind, je kind erbij betrekken als het hem/haar direct of indirect aangaat.
En zo zijn er nog heel veel situaties te bedenken waarbij we ons kunnen afvragen waarom we kinderen soms toch nog anders behandelen dan volwassenen. Ons kunnen afvragen of hoe kinderen situaties ervaren eigenlijk zo verschillend is van hoe wij dat zouden doen.
