Iedere ouder is de expert van zijn of haar eigen kind. Daarom zitten we vaak niet te wachten op de mamamaffia die je terechtwijst of kritiek durft te leveren.
Dat geldt ook voor influencers, die dagelijks met ons delen hoe zij de opvoeding van hun kinderen aanpakken. Logisch, maar tegelijkertijd kun je je afvragen of influencers als ze iets plaatsen, door hun invloed en macht niet eigenlijk deelnemen aan het publieke debat? Gaat het dan niet verder dan hoe ze het ‘privé met hun kind doen’. Hebben ze het dan niet ook over hoe andere ouders het zouden kunnen aanpakken?
Natuurlijk is het heel fijn om een stukje herkenning te vinden, en je te laten inspireren door hoe anderen het doen. En ook de tips en kortingsacties die het oplevert zijn leuk. Maar, tegelijkertijd is het goed om ons te beseffen hoeveel invloed en macht we eigenlijk aan influencers geven.
Met invloed komt ook verantwoordelijkheid; dat geldt net zo goed voor influencers. Als ze een suggesties plaatsen over hoe je iets als ouder zou kunnen aanpakken, moet er ook de ruimte zijn te reageren. Dus niet alleen maar ‘lof en hartjes’, maar ook ruimte voor -een constructieve en in vriendelijk bewoording’ gebrachte mening.
Ouder worden is namelijk enorm ingrijpend, opeens ben je verantwoordelijk voor een ander mens. Logisch dat je het goed wilt doen en daarin ontvankelijk bent voor de mening van anderen.
Als (jonge) ouder kun je zeker baat hebben bij goed bedoeld advies. Zolang daar genoeg ruimte blijft voor de uniekheid van je eigen kind, en je eigen gevoel. Daarbij is het juíst fijn als er ruimte is voor een diversiteit aan meningen en smaken, zodat je als ouder kan vinden wat echt bij jullie past. Dat iets voor een ander werkt, betekent niet dat het voor jou ook hoeft te werken; hoeveel expertise of hoeveel volgers iemand ook heeft.
Daarnaast lijkt er in verwijten, kritiek of feedback vaak een schuldvraag voor ouders te liggen. Lijkt het alsof op het moment dat iemand een suggestie geeft wat een kind nodig heeft, dat ouders tekort schieten of het niet goed genoeg doen. Dit is zeker niet het geval. We vergeten daarbij bovendien dat : ouders juist meer ondersteuning moeten krijgen; en het is de maatschappij is die daarin te kort schiet. Of het nu gaat om betaalbare kinderopvang of uitbreiding van het ouderschapsverlof, etc.
Laten we dat in ons achterhoofd houden als we goedbedoeld advies geven en ontvangen. Laten we de oordelen en schuldvragen loslaten en elkaar vinden in verbinding. Waarbij zowel de natuurlijke ontwikkeling als het gevoel van de ouder het belangrijkst kompas vormen. Maar waar we tegelijkertijd open blijven staan voor verschillende perspectieven; juist omdat we weten dat we er niks mee hoeven al we dat niet willen.
En omdat we elkaar misschien pas écht supporten als we eerlijk durven te zijn naar elkaar.
*Hoeveel expertise, kortingsacties, reviews of volgers iemand ook heeft
