Het afgelopen jaar duikt het ene na het andere artikel waar de kinderopvang in kwaad daglicht komt te staan op. De GGD inspectie, ouders en ook onderzoek laat nu opeens zien dat de kinderopvang misschien toch helemaal niet per definitie zou goed idee is. In deze huidige staat dan. Maar hebben we dat als maatschappij en vooral heeft de politiek dit niet zelf zo ver laten komen. Dit hadden we toch allang kunnen zien aankomen.
Zoals ik al eerder schreef is het tijd voor een nieuw systeem, want deze kinderopvang is failliet. Eentje, waar we stoppen met pleisters plakken en eens echt durven te kiezen voor kwaliteit en echte verandering doorvoeren, want daar is het wel tijd voor.
Tijd voor de keuze of we echt willen gaan voor kindontwikkeling of dat we willen blijven hangen in pure kinder’opvang’. Maar zelfs als we slechts voor dat laatste kiezen zullen er dingen moeten veranderen. Om de toegankelijkheid en basis veiligheid te kunnen garanderen. En die veiligheid gaat verder dan zorgen dat een kind zich lichamelijk niet ernstig kan verwonden of zedenzaken te voorkomen. We hebben namelijk te maken met mensen, hele jonge kwetsbare mensen zelfs, die hoe veerkrachtig ze vaak ook zijn, nog sterk van of afhankelijk zijn. Die naast eten en drinken ook een veilige basis nodig hebben, die alle liefde en verbinding verdienen. Juist in die eerste jaren, die zo een grote invloed hebben en de basis vormen voor de rest van het leven. Baat het niet dan schaadt het niet, is dan op geef moment gewoon niet meer aan de orde; op deze manier schaadt het niet alleen de kinderen, maar ook de maatschappij als geheel gewoon wel.
Kinderen zijn ons dierbaarste bezit, we hebben er alles voor over om te zorgen dat onze kinderen gelukkig worden. De coaches, tijdschriften en marketing en musthaves vliegen ons om de oren, om ons precies te vertellen wat we nodig hebben om het goed te doen als ouder. De initiatieven om ouders te verbinden en ‘a Village’ te creëren om kinderen op te helpen voeden vliegen uit de grond. En ondertussen is het ook in de jeugdzorg kwart over 12. Zelfs de kinderen in de meest schrijnende situaties komen op lange wachtlijsten terecht.
Ondertussen hebben we ons mond vol als het gaat om preventie, maar als we eerlijk zijn en naar de praktijk kijken blijft echt investering in zowel middelen als focus achterwege. Wat zou het toch fijn zijn als we al een plek hadden waar we een basis voor die preventie zouden kunnen leggen. Waar we die belangrijke veilige basis voor kinderen zouden kunnen helpen creëren, die die Village zou kunnen zijn….
Laten we die plek nou net hebben: de kinderopvang. Of kindontwikkeling, of kindercentra, de exacte naam daar kunnen we over discussiëren. Maar dat is slechts een detail. Het gaat er vooral om dat we eens een echte keuze durven maken. Echt durven investeren in kinderen. Die verder gaan dan een leuk initiatief hier en daar, die zeker ook gaat om meer middelen, maar ook om echte waardering. Van ouders, maar ook zeker van de maatschappij als geheel. Dat we niet pas over de kinderopvang gaan hebben als we echt in de problemen komen omdat ouders niet meer aan het werk kunnen zonder, of als er echt extreme incidenten plaats vinden.
Dat we eens echt gaan inzien welke rol kinderopvang kan spelen en hoeveel investeren in goede kwalitatieve kinderopvang met een maatschappelijke functie ons kan opleveren – en besparen later op bijvoorbeeld dure jeugdzorg of psychologen waar we dan minder problemen te verwerken hebben waarvoor de basis ligt in onze jeugd.
Het is tijd dat we als maatschappij écht gaan inzetten op kwalitatieve kinderopvang en hier het belang van gaan inzien. En dan natuurlijk graag eentje die voor iedereen toegankelijk is.
